Haiti

Birden uyandım. Bu da nesi diye düşündüm. Bilemedim ne olduğunu ve "eve buldozeri dayadılar ve sanırım yıkmaya çalışıyorlar" diye geçti aklımdan. Hemen yataktan firladım ve yan odada uyumakta olan iki yeğenimin yanına gitmeye çalıştım. Sarsıntı koridorda beni sağa sola atıyordu. Yeğenlerimin uyuduğu odanın kapısını zorlukla açabildim. Bir dolap devrilmiş neredeyse kapıyı engellemek üzereydi. Yeğenlerim yatağın üzerinde birbirlerine sarılmışlar "n'oluyor teyze" diye bana soruyorlardı...ben de onlara sarıldım, "sanırım bu deprem teyze'cim" diyebildim. Şaşkınlıkla sallantının bitmesini bekledik. Sonra hemen üstümüze birşeyler giyip odadan dışarı çıktık...Odadan salona geçince ayaklarımız kesildi, her yer cam kırığı içindeydi. 4. kattan aşağıya indik. Dışarısı mahşer yeri gibiydi. O gün gördüğüm gökyüzünü hayatımın sonuna kadar unutmayacağım. Sanki gök yere inmiş ve her yer yıldızlarla kaplanmıştı. Herkes benim adımı sesleniyordu...Meğerse herkes çoktan çıkmışmış dışarıya...Kıyamet mi koptu diye sordum bir komşuya....

'99 depremini ben Yalovada yaşadım, babam Adapazarında...Şükretmiştik ki ne biz ne de babam bir zarar görmemiştik. Tabii hem Adapazarında hem de Yalova ve cevresinde çok büyük felaketler yaşanmıştı. Depremden 10 yıl sonra vefat eden babacığım, deprem gününden sonraki hergün ve ömrünün sonuna kadar başucunda kocaman bir komanda feneri ile uyudu.

Hepimiz biliyoruz, çok büyük acılar yaşandı.

Şimdi benzeri bir acı Haitide yaşanıyor. 100binin üzerinde ölümden bahsediliyor. Yani, tsunami felaketi boyutlarında birşey. Orada acı çekmekte olan insanlara ve yavrucuklara yapabileceğimiz yardımı yapalım. Ben herhangi bir yardım adresi veremiyorum. O kadar çok var ki ve fakat bugünlerde de yardımlar konusunda o kadar çok soru işaretleri var ki, herkesin gönlünü rahat hissedeceği yer farklı olacaktır diye düşünüyorum.

İstanbul için neler yapılmakta olduğu bugünlerde çokça tartışılacaktır.