19.7.10

Waltzing Along

Bu hafta sonu 5 yaşındaki oğlum Tiboti'nin bana çok şey ifade eden hayat adımlarını düşündüm. Elbette sayılamayacak kadar çok şey var ama bazıları, daha simgesel benim için:

1. si 11 aylıkken benim elimdeki bir oyuncağa doğru kendi ayakları üzerinde durarak attığı ilk 4 adım...bu onun desteksiz yürümeye başladığı ilk andı...Gözyaşlarına boğulmuştum sevinçten...O minnacık ayakların attığı adımların anlamı o kadar büyük ki...Tamamıyla size muhtaç, o daha yattığı yerde sağdan sola bile dönmesi olay olan küçücük bebek artık kucağınızdan kalkıp kendi yönünü, hedefini belirleyerek adım atabiliyor.

2.si ilk kolluksuz yüzmeye başlayışı...Önce kolluğun tekini attı ve tek kolluk da beni tutabilir dedi...Sonra o kolluğu da atıp buna da ihtiyacım yok dedi ve "Anne bak", "anne bak" derken başının yarısı suyun içine gömülmüş yüzüyordu bile...bir yandan da bana bakıyor ve "gördün mü, gördün mü" diye sesleniyordu...Ben gülmemek için kendimi zor tutarken bir yandan da "aferin sana her defasında bir öncekinden daha iyi yapıyorsun" diyordum ona...

3. sü geçen sene pedallarına parmak ucuyla uzanabildiği bisikletine bu sene atlayıp, arkasına bile bakmadan, büyük bir keyifle, yanımdan geçip gitmesi...OOhhh zaten boyum da uzamış diyordu bu sırada...

Kendimi hatırladım, ilk yüzmeye başladığımda nasıl da gururlanmıştım kendimle...Nasıl da haz almıştım denizin tuzlu suyunda kendi başıma yüzebilmekten. Suyu avuçlarıma alıp dikkatle ve daha bir farklı bakmıştım hatırlıyorum. İşte oğlum da hayata kendi gözünden bakabildiği yeni pencereleri açtıkça, açmak için yeni donanımlar kazandıkça james de benimle beraber Waltzing Along'u söylüyor:

"May your heart lead you on
May you eyes be opened by the wonderful"

la la lalllla lalalala....

Hiç yorum yok: