Bugün bir gazetede nadir görülen kuşların resimleri vardı.
O resimlere bakarken farkettim ki doğada yol almayalı uzun bir zaman olmuş. Ormanda yürümek, dağlarda ilerlemek, gökyüzünün sonsuzluğunu hissederek huzur içinde ve içinde açıklanamaz bir şükran duygusu ile durup dinlenmek...Yanaklarım soğuktan kızarmış ve hafif çatlamış, nefesim derin ve hızlı...Kuşlar üstümden süzülüyor; ellerim yerdeki çalıları topluyor, gözlerim etrafı süzüyor...doğayı içime çekiyorum...Belki bir kamp kuruyorum...Bilir misiniz doğa içinde bir çadırın içinde uyanmak kadar güzel bir his yoktur. Hava soğuk da olsa sıcak da olsa çadırda uyanıp kafanı dışarı çıkarmak kadar insanın uykusu bir anda açan, zinde hissettiren bir şey...Hani Brokeback Mountain'da çadır kuruyorlardı ya o güzelim doğada...işte öylesi bir yerde olmayı özlemişim arkadaşlar...Çok yapardım ben öyle şeyler...biraz arayı açmışım anlaşılan...:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder