Geçen günlerde bir arkadaşımla sohbet ediyorduk. Bana hemen bir çırpıda kendisini rahatsız eden şeylerden bahsetti. İki üç olay ve kendisinde yarattığı hisleri anlattı. Teşekkür etti onu dinlediğim için sonra da çok kibar bir şekilde "ya arkadaşım, ne güzel dinledin beni. Peki ama sen nasılsın?" diye sordu. Dur ya! Cidden peki ya ben nasılım?
Ben her daim o kadar çok korkarım ki hissettiklerimi anlatmaktan ve hatta bunları kendi kendime bile söylemekten. O kadar zeyna gibi kadın bir anda rüzgarda uçuşan bir yaprak kadar güçsüz oluveririm. O kadar geçistiririm ki kendimi anlama adımını...
Neyse Yekta Kopan kısacak bir yazı yazmış: Bir Gün Sonra. Okumak için lütfen tıklayın. o yazıyı okuduktan sonra düşündüm bunları. Ellerine sağlık Yekta Kopan'ın. Keskin bir korkak portresi çizivermiş bir çırpıda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder