FundiFUN: Kalanlar...(1)

10.3.10

Kalanlar...(1)

Yataktayım..gözlerimi tavana dikmiş bakıyorum...bakıyorum...bakıyorum...sonra kafamı yana çevirip pencereden dışarı bakıyorum...dışarıda güneşli bir hava olmasını umduğumu anlıyorum...O sırada kedim geliyor...yumuşacık kahverengi tüyleri parlıyor...burnunu uzatıp odayı şöyle bir kokluyor sonra kafasını geri çekip odadan çıkıyor...yataktan kalkıyorum...kot eteğimi giymek istiyorum ama aynı zamanda sarı çoraplarımı da giymek istediğim için ikisini bir arada deniyorum. Aynada gördüğüm manzara hoşuma gidiyor ama işe giderken böyle giyinemeyeceğim için oflayarak yeni birşeyler aranıyorum...bu arada gidip radyoyu açıyorum. Kadın çok güzel söylüyor...kahve yapıyorum kendime...Kedim gene geliyor yanıma...Onu sevmek için eğiliyorum bu sefer...mır mır mır...güzel kedi...Kahvemi yudumluyorum...O zaman hatırlıyorum ve olduğum yere yığılıyorum...

...devam edecek...

East Hundred- Slow Burning Crimes

2 yorum:

nalan dedi ki...: pazar sabahı mı ?; 10 Mart 2010 17:00
indis dedi ki...: kahverengi tüylü kedi?? bu dünyada mı?; 10 Mart 2010 19:20

Yorum Gönder

Kafka Sahilde

'Biz hepimiz sürekli değerli bir şeylerimizi kaybediyoruz' dedi zil sesi kesildikten sonra.'Önemli fırsatları, olasılıkları, bir daha asla yerini dolduramayacgımız duyguları. Hayatta olmanın bir anlamı da bu işte. Fakat kafamızın içinde, ben kafamızın içinde olduğunu sanıyorum, öyle şeyleri bellek haline getirebilmemiz için küçük bir oda var. Herhalde kütüphanenin depo kısmı gibi. Dahası bizler kendi yüreğimizin ne durumda olduğunu takip edbilmek için, sürekli arama kartları yapmak zorudayız. O odayı temizlememiz, havalandırmamız, çiçeklerine su vermemiz de gerekiyor. Başka bir deyişle sen sonsuza kadar kendi kütüphanende yaşayacaksın.'

Kafka on the Shore/Murakami

“Sometimes fate is like a small sandstorm that keeps changing directions. You change direction but the sandstorm chases you. You turn again, but the storm adjusts. Over and over you play this out, like some ominous dance with death just before dawn. Why? Because this storm isn't something that blew in from far away, something that has nothing to do with you. This storm is you. Something inside of you. So all you can do is give in to it, step right inside the storm, closing your eyes and plugging up your ears so the sand doesn't get in, and walk through it, step by step. There's no sun there, no moon, no direction, no sense of time. Just fine white sand swirling up into the sky like pulverized bones. That's the kind of sandstorm you need to imagine.

An you really will have to make it through that violent, metaphysical, symbolic storm. No matter how metaphysical or symbolic it might be, make no mistake about it: it will cut through flesh like a thousand razor blades. People will bleed there, and you will bleed too. Hot, red blood. You'll catch that blood in your hands, your own blood and the blood of others.

And once the storm is over you won't remember how you made it through, how you managed to survive. You won't even be sure, in fact, whether the storm is really over. But one thing is certain. When you come out of the storm you won't be the same person who walked in. That's what this storm's all about.”

The Story

All of these lines across my face
Tell you the story of who I am
So many stories of where I've been
And how I got to where I am
But these stories don't mean anything
When you've got no one to tell them to
It's true...I was made for you
I climbed across the mountain tops
Swam all across the ocean blue
I crossed all the lines and I broke all the rules
But baby I broke them all for you
Because even when I was flat broke
You made me feel like a million bucks
You do
I was made for you
You see the smile that's on my mouth
It's hiding the words that don't come out
And all of my friends who think that I'm blessed
They don't know my head is a mess
No, they don't know who I really am
And they don't know what
I've been through like you do
And I was made for you...
All of these lines across my face
Tell you the story of who I am
So many stories of where I've been
And how I got to where I am
But these stories don't mean anything
When you've got no one to tell them to
It's true...I was made for you