Size de olur mu bilmem ama bana sık sık şöyle bir şey oluyor: Hayatımda yoğunlaşmış olduğum bir şeyler var diyelim ki. Ne bileyim; bi konuyu çok düşünüyorum, ekliyorum, topluyorum, bölüyorum, çıkartıyorum, doluya koyuyorum almıyor, boşa koyuyorum dolmuyor gibilerinden. Böylesi dönemlerde yeni bir kitaba başlayacak oluyorsam ne tesadüftir ki kütüphaneden sorgusuz sualsiz çekip aldığım kitap yoğunlaştığım bu konuyla ilgili oluyor. Felsefi açıdan yaklaşıyor ya da ne bileyim kurgu açısından yaklaşıyor. Hah işte Elif de tam böyle bir zamanda uçup geldi ve kucağıma oturdu ve öylece aktı gitti. Bu türlü tesadüfleri seviyorum. :)
En sevdiğim cümle ise şu oldu: "Bizde birine isteyerek sarıldığında ömrümüzün bir gün uzadığına inanılır."
Hepimizin ömrü her gün bir gün uzasın e mi panpişlerim şey pardon sevgili blog severlerim:) Ehehehehe- tamam tamam kitabın keyfiyle içime biraz zırva kaçmış olabilir :)
Not: Paulo Coelho hakkında pek çok olumsuz eleştiri var. Yazarlığı, edebi başarısı vesaire hakkında. Ben hemen hemen tüm kitaplarını okudum. Yazarlığı hakkında yorum yapamam, evet bazı yerlerde çok yavan bir dili var, ama sonuçta benim içimde çok güzel bir his bırakıyor. Bunu bilir, bunu söylerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder